Rak jajnika

Lekarze specjaliści kożytają z wielu metod w celu zdiagnozowania raka jajnika i odpowiedzi na pytanie czy rozprzestrzenił się na inne części ciała. Dla większości nowotworów biopsja jest najskuteczniejszą metodą stosowaną w celu ostatecznego rozpoznania raka. Gdy potwierdzi się diagnoza o raku jajnika lekarz specjalista ustala metody leczenia onkologicznego, biorąc pod uwagę typ i rozmiar nowotworu, stopień zaawansowania choroby, wiek i ogólny stan zdrowia oraz inne czynniki.

Operacja chirurgiczna jest zwykle pierwszym i podstawowym krokiem w leczeniu tego rodzaju nowotworu. Choć czasem najpierw podaje się chemioterapię w celu zmniejszenia guza nowotworowego przed operacją. Operacja chirurgiczna ma za zadanie usunąć guza i pobrać tkanki do badania histopatologicznego. Dzięki temu ginekolog onkolog może jeszcze precyzyjniej określić plan dalszego leczenia.
Operacja chirurgiczna w przypadku raka jajnika może obejmować:

• Resekcję jajników. Resekcja jajników to zabieg polegający na usunięciu jajników i jajowodów. Jeśli usuwa się oba jajniki i jajowody mamy wtedy do czynienia z obustronną resekcją jajników. Gdy rak zaatakował tylko jeden jajnik, a choroba jest we wczesny etapie rozwoju stosuje się jednostronną resekcję i wówczas istnieją duże szanse na zajście w ciążę w przyszłości.
• Histerektomia. W trakcie histerektomii lekarz specjalista koncentruje się na usunięciu macicy oraz jeśli to konieczne otaczających ją tkanek.

Wyróżniamy różne rodzaje histerektomii:

• Histerektomia częściowa - polega na usunięciu trzonu macicy.
• Histerektomia całkowita - polega na wycięciu całej macicy tj. trzonu i szyjki macicy.
• Histerektomia całkowita z usunięciem jajowodów i jajników - usunięta zostaje cała macica, jajowody oraz jajniki.
• Histerektomia radykalna - polega na usunięciu całej macicy, górnej części pochwy oraz pobliskich węzłów chłonnych, jest to metoda najczęściej stosowana w przypadku schorzeń nowotworowych.
• Rozwarstwienie węzłów chłonnych macicy czyli usunięcie niektórych węzłów chłonnych w miednicy.
  
• Operacja cytoredukcyjna. Celem takiej operacji jest wycięcie jak największej masy guza nowotworowego oraz ognisk przerzutów.

Skutki uboczne operacji chirurgicznej raka jajnika.

Przeprowadzenie każdego rodzaju operacji wiąże się możliwością pojawienia się skutków ubocznych. W przypadku operacji dotyczącej raka jajnika przez kilka dni po zabiegu pacjentka może odczuwać ból oraz mieć trudności z oddawaniem moczu.W przypadku usunięcia obu jajników w wyniku operacji chirurgicznej kobieta nie może więcej zajść w ciążę. Wkrótce po zabiegu chirurgicznym u pacjentki mogą pojawić się objawy menopauzy takie jak, uderzenia gorąca i suchość w pochwie. Zachęca się kobiety do rozmowy z lekarzem na temat zmniejszenia pooperacyjnych skutków ubocznych.

W przypadku leczenia onkologicznego raka jajnika zwykle w pierwszej kolejności przeprowadza się operację chirurgiczną i często jako terapia uzupełniająca wprowadzana jest chemioterapia. Radioterapię w przypadku tego rodzaju nowotworu stosuje się rzadko, niemniej jednak w sytuacji nawrotu raka jajnika może być wykorzystana. Warto podkreślić, że zarówno chemioterapia jak i radioterapia wiążą się z wystąpieniem u pacjentów wielu skutków ubocznych. Mogą one obejmować nudności, zmęczenie, biegunki, ból brzucha i inne.

W chemioterapii wykorzystywane są specjalne leki w celu zniszczenia komórek nowotworowych, zwykle poprzez zahamowanie ich zdolności do wzrostu i reprodukcji. Chemioterapię podaje się w cyklach, o ich ilości i zastosowanych lekach decyduje zawsze lekarz prowadzący. Najczęściej stosuje się:

• Chemioterapię neoadjuwentową - to rodzaj leczenia chorób nowotworowych uzupełniający leczenie podstawowe, którym w przypadku raka jajnika najczęściej jest operacja chirurgiczna. W tym przypadku chemioterapia podawana jest przed zabiegiem chirurgicznym w celu jak największego zmniejszenia guza nowotworowego. Leczenie neoadjuwentowe ma za zadanie wyeliminować mikroprzerzuty a zatem zmniejszyć prawdopodobieństwo pojawienia się wznowy i przerzutów odległych.
  
• Chemioterapia adjuwentowa stosowana jest po radykalnym zabiegu chirurgicznym. Podawana jest wówczas gdy istnieje realne ryzyko, że komórki rakowe nadal znajdują się w organiźmie.
  

Stosowanie chemioterapii obarczone jest wysokim ryzykiem wystąpienia wielu skutków ubocznych. Mogą pojawić się one zarówno w trakcie podawania chemioterapii, jak i również po jej zakończeniu. Skutki uboczne tego rodzaju leczenia są odczuwane indywidualnie przez każdego pacjenta ale najczęściej obejmują zmęczenie, nudności, wymioty, zwiększone ryzyko pojawienia się infekcji, utratę włosów, brak apetytu, zaparcia bądź biegunki. Ważne jest by pamiętać, że wiele skutków ubocznych można zniwelować stosując odpowiednio dobrane leki.

Hipertermia ogólnoustrojowa, całego ciała w Niemczech stanowi czwarty filar podstawowego leczenia przeciwnowotworowego obok chirurgii, chemioterapii oraz radioterapii. Hipertermia ogólnoustrojowa, całego ciała ma na celu pobudzić system immunologiczny do walki z rakiem. Polega ona na celowym i kontrolowanym podwyższeniu temperatury ciała w sieciach naczyń krwionośnych. Wywołuje się ,,sztuczną gorączkę" by spotęgować i wzmóc działanie systemu odpornościowego do obrony przed nowotworem. Najczęściej hipertermia stosowana jest w kombinacji z innymi metodami leczenia onkologicznego. Może być wykorzystywana przed rozpoczęciem właściwego leczenia przeciwnowotworowego, w jego trakcie lub po zakończeniu innych terapii. Najlepsze efekty leczenia obserwuje się, gdy zabiegi hipertermii przeprowadzane są regularnie i systematycznie oraz zostały włączone do terapii jak najwcześniej po uzyskaniu diagnozy o raku. Dodatkowo warto podkreślić, że hipertermia ogólnoustrojowa, całego ciała oddziałując na cały organizm pomaga zapobiegać rozprzestrzenianiu się przerzutów nowotworowych.